Gedicht

(Sohrab Sepehri, vrij vertaald)

 

Overal waar ik ben, ben ik mezelf.

De lucht  is van mij, het raam, de gedachte, de zuurstof, de aarde.

Alles is van mij.

Wat maakt het uit als soms de nostalgische paddestoelen opkomen?

Ik weet het niet. Waarom zeggen ze altijd dat het paard fatsoenlijk  en edel is.

Of dat een duif mooi is ?

En waarom in niemands kooi een gier zit?

Wat hebben enkele brandnetels minder dan een tulp?

Was je ogen, kijk anders.

Laat de paraplu dicht, ga de regen in.